casa atlántica, casa cabaret, de María Lado
Outra das actividades encadrada dentro da programación do Primaletras foi a lectura do poemario casa atlántica, casa cabaret, de María Lado, por parte do club de lectura de autores e autoras galegas da biblioteca de Estudos Locais.
Aínda lle pesan as lembranzas daquela casa nova con boas vistas e o teito inzado de manchas de humidade; se cadra tece desde alí esta historia dos obxectos que compoñen a María Lado, esas cousas estúpidas e sinxelas que se apegan a ela para non abandonala nunca e que a perseguen de mudanza en mudanza nunha viaxe íntima e circular.
Sinopse de casa atlántica, casa cabaret (Xerais, 2001).
María Lado naceu en 1979 en Cee (A Coruña). É titulada en Produción Audiovisual e cursou estudos de Filoloxía Galega na Universidade de Santiago de Compostela. Comezou a escribir no núcleo do Batallón Literario da Costa da Morte no ano 1996, onde publicou os seus primeiros textos en tres libros colectivos: Nós, Mar por medio e Rumbo ás illas.
En 1997 publica a súa primeira obra poética en solitario, A primeira visión. A partir de aí comeza unha carreira na que escribe sobre todo poesía, pero tamén cultiva outros xéneros como a narrativa, os guións para radio ou colabora en prensa (co xornal dixital Vieiros, coa revista Dorna e coa revista portuguesa Comentário, entre outras). Traduciu ó galego varios libros de literatura infantil publicados por Edicións do Cumio, editorial na que traballou durante cinco anos (entre eles, Alicia no País das Marabillas de Lewis Carroll). Tamén é actriz, e desde 2005 comparte escenarios coa tamén poetisa Lucía Aldao co dúo poético-musical Aldaolado. Con el realizan unha mestura de poesía con humor e música de carácter transgresor, nun exercicio de comunicación directa co espectador. O seu primeiro espectáculo foi Onde estea un cubata que se quite un soneto.
A escolla deste poemario veu motivada polo recital poético ofrecido polas poetas galegas Yolanda Castaño, Estíbaliz Espinosa, Emma Couceiro, Lucía Aldao e a propia María Lado, guiado pola poeta, xestora cultural, filóloga e editora Dores Tembrás co gallo do Primaletras 2022.
Virtudes (e misterios), de Xesús Fraga
No pasado curso, no marco das actividades organizadas para o Primaletras, os clubs de lectura das bibliotecas da Coruña lemos a novela gañadora do Premio Nacional de Narrativa 2021, Virtudes (e misterios), do escritor Xesús Fraga. Ademais, tivemos a oportunidade de realizar un encontro co autor, no cal falamos dos motivos que o levaron a escribir esta novela ou da emigración galega, entre outros, e tamén se fixo un eloxio aos clubs de lectura da cidade que podedes ver aquí.
Capas da novela de Xesús Fraga en galego (versión orixinal) e en castelán.
Contar a emigración desde a parte dos retornados. Velaí o obxectivo que se propuxo Xesús Fraga ao encetar esta novela que é, sobre todo, o relato dunha epopea como a que protagonizaron tantas mulleres galegas que, levadas pola adversidade, rematan percorrendo o mundo á procura dun futuro mellor.
Xesús Fraga constrúe unha historia que se centra nas vicisitudes dunha familia das Mariñas coruñesas marcada pola emigración, historia que tamén é a da segunda metade do século XX, e que vai medrando coma quen vai pintando un lenzo a base de sensacións, recordos, fotografías, o diario dunha nai e a voz das testemuñas que poden contar. Unha obra que ten moitas lecturas e moitos vieiros, polos que o autor nos leva coma se fosen as liñas do metro de Londres, a cidade ao redor da que gravitan os personaxes da novela. É, tamén, a historia dun neto asombrado e dunha avoa poderosa. A historia dos que marchan e que, cando regresan, nin eles son os mesmos nin a terra que deixaron é a mesma.
Sinopse de Virtudes (e misterios) na versió galega.
A novela tamén foi gañadora do Premio Blanco Amor 2019 e do Premio da Crítica de Galicia 2021.
En 1955, un zapatero remendón, seducido por los cantos de sirena que llegan de Venezuela, cruza el Atlántico con la ilusión de regresar en poco tiempo transformado en un acaudalado indiano. Pero, tras varios años, no solo no envía el dinero prometido a su casa, sino que él mismo desaparece, lo que obliga a su mujer a emprender su propia emigración, aunque en la dirección opuesta, hacia Inglaterra. Aquellas omisiones y decisiones acabaron por marcar sus vidas y las de dos generaciones más de una familia.
Xesús Fraga, nieto de ese malogrado matrimonio de emigrantes vocacionales y accidentales, reconstruye sus azarosas vidas y la convivencia con la soledad, el desarraigo y la desazón de las preguntas sin respuesta. Un viaje íntimo por la segunda mitad del siglo XX que transita de la vida rural gallega a las grandes megalópolis americanas, con escalas que se extienden hacia Londres y Caracas, Buenos Aires y la República Dominicana o Etiopía.
Con un ojo puesto en el Adiós ríos, adiós fontes de Rosalía de Castro y el otro en el Léxico familiar de Natalia Ginzburg, Virtudes (y misterios), galardonada con el Premio de Novela Blanco Amor 2019, combina diversos géneros como la novela, la crónica o el diario para ofrecer un fresco vital que conmueve y emociona, sin por ello renunciar al humor, y que propone una visión original e inédita de la emigración en las vidas vividas y no vividas.
Sinopse de Virtudes (e misterios) na versió castelá.
Xesús Fraga naceu en Londres en 1971, pero dende moi neno viviu na Coruña e Betanzos. Estudou xornalismo en Salamanca e dedícase profesionalmente a iso desde 1996. Actualmente é redactor no xornal La Voz de Galicia.
Entre as súas obras destacan títulos como O elefante Branco, Reo ou Solimán. Unha das súas afeccións é o mundo da cociña, sobre a que publicou 50 receitas con amoras e outros froitos silvestres. Como tradutor trouxo para o galego obras de Nabokov, Jack Kerouac, Anne Fine, Roald Dahl, e Sylvia Plath, entre outros.
Memoria de cidades sen luz, de Inma López Silva
O ano 2022 foi declarado Ano Internacional María Casares, xa que se conmemora o centenario do seu nacemento. Desde os clubs de lectura das bibliotecas de Monte Alto e Estudos Locais quixemos conmemorar esta efeméride lendo Memoria de cidades sen luz, de Inma López Silva, onde a actriz aparece como unha das personaxes secundarias.
O libro foi Premio Blanco Amor 2007, Premio á mellor obra de narrativa da AELG e XV Premio Arcebispo San Clemente.
Arredor de guerras e exilios, técense as vidas contadas nesta novela.
Librepensadoras que aman galeguistas, guerreiros polacos que queren ser Victor Hugo, nenos que converten en Troia a praia do Orzán. A Coruña dos anos trinta, o París aloucado e deprimido dos corenta e dos cincuenta, unha Barcelona de bombardeos e partidas de póquer, Buenos Aires e Nova York son as cidades polas que transita o protagonista deste relato en primeira persoa, desta porción de memoria que non sae nos libros de historia.
Sinopse de Memoria de cidades sen luz.
Inma Lópe Silva é novelista, ensaísta, crítica teatral, docente e columnista de prensa. Coa súa ampla obra literaria acadou premios como o Xerais, o Blanco Amor, o San Clemente, o Losada Diéguez e o Francisco Fernández del Riego, entre outros. Algúns libros seus son New York, New York (2007), Maternosofía (2013), Aqueles días en que eramos malas (2016), que foi lido tamén no club, ou O libro da filla (2020), Premio da Asociación de Críticos Literarios. En 2021 gaña o premio de poesía Eusebio Lorenzo de Dodro, e publica en 2022 o seu primeiro poemario, Clepsidras.
Como actividade complementaria á lectura e posterior análise da obra, tamén visitamos a Casa Museo Casares Quiroga da Coruña, onde a pequena María Casares pasou parte da súa infancia antes de ir ao desterro.
La voz dormida, de Dulce Chacón
La voz dormida é a obra máis coñecida da escritora e poetisa Dulce Chacón.
Na novela, publicada en 2002 pola editorial Alfaguara, Chacón recrea a vida de varias mulleres republicanas no cárcere franquista de Las Ventas nos anos posteriores á fin da guerra civil española (desde 1939 ata 1963). A está documentada e baseada en historias reais, aínda que a autora suavizou e modificou algunha delas.
Foi levada á gran pantalla polo director Benito Zambrano, estreándose o 21 de octubre de 2011, sendo preseleccionada o mesmo ano pola Academia de Cine de España xunto a La piel que habito e Pa negre para competir polo Óscar a Mellor Película de Habla no Inglesa por España. Varias das súas actrices protagonistas e secundarias gañaron premios polas súas interpretacións (María León obtivo a Concha de Plata á mellor actriz, o Goya a Mellor actriz revelación e o premio da Unión de Actores e Actrices a Mellor actriz protagonista de cine; Ana Wagener conseguiu o Goya a Mellor actriz de reparto e o premio a Mellor actriz secundaria de cine da Unión de actores e actrices).
Dulce Chacón naceu en Zafra, Badajoz o 3 de xuño de 1954. A pesar de ser dunha familia, segundo as súas propias palabras, “aristócrata, de derechas y del bando nacional“, o tema central da súa obra é a represión franquista e a situación das mulleres. Comprometida socialmente, pertenceu á Asociación de Mulleres contra a Violencia de Xénero, á Asociación de Mulleres Contra a Guerra, e á Plataforma de Cultura contra a Guerra, ambas relacionadas coa Invasión de Irak en 2003. Diversos colexios e institutos, así como premios literarios, levan o seu nome como homenaxe á súa figura. Faleceu de forma prematura o 3 de decembro de 2003, víctima dun cancro de páncreas que lle diagnosticaran un mes antes.
El infinito en un junco, de Irene Vallejo
Nas pasadas sesións do club de lectura de Monte Alto tivemos a oportunidade de ler El infinito en un junco, de Irene Vallejo.
Tradución do libro de Irene Vallejo ao galego e a versión orixinal en castelán.
Aínda que foi un dos libros máis grosos que lemos este curso (472 páxinas), resultou ser un dos favoritos dos e das asistentes. Nel puidemos aprender máis da historia dos libros, reflexionar sobre o que supuxo a invención da palabra escrita para o noso desenvolvemento como especie ou reflexionar sobre o papel da memoria e o traspaso de coñecemento.
Donde los documentos se eliminan y los libros no circulan libremente, es muy fácil modificar a placer, impunemente, el relato de la historia.
el infinito en un junco, irene vallejo
A autora, Irene Vallejo, é doutora en Filología Clásica polas universidades de Zaragoza e Florencia. Investiga e divulga autores clásicos grazas á súa colaboración con medios como o Heraldo de Aragón e El País, onde mestura temas de actualidade con ensinanzas do mundo antiguo.
Publicou a súa primeira novela en 2011, La luz sepultada, ambientada a comezos da guerra civil española. Tamén escribiu literatura infantil e xuvenil (El inventor de viajes ou La leyenda de las mareas mansas). El infinito en un junco foi galardoado en 2020 co Premio Nacional de Ensayo, sendo a quinta muller á que se lle concede desde que en 2006 o gañase por vez primeira Celia Amorós. O 23 de abril de 2021 deu en Barcelona o pregón do Día do Libro (Sant Jordi).
En un mundo caótico, adquirir libros es un acto de equilibrio al filo del abismo.
El infinito en un junco, irene vallejo
Fariña, de Nacho Carretero
Nos clubs de lectura das bibliotecas de Estudos Locais e Monte Alto tivemos o pracer de ler Fariña, de Nacho Carretero, no pasado curso.
Versión en galego e versión en castelán do libro de Nacho Carretero.
Aínda que o narcotráfico é un tema que a todos e todas nos soaba, o certo é que Fariña nos achegou datos e curiosidades dese mundo que a maioría descoñecía: apelidos, clans, corrupción, nomes, mortes en accidentes que rematan non sendo tal…
Nunca Galicia comercializou un produto con tanto éxito. Aínda que agora semelle un pesadelo afastado, na década de 1990 o oitenta por cento da cocaína desembarcaba en Europa polas costas galegas. Ademais da súa privilexiada posición xeográfica, Galicia dispuña de todos os ingredientes necesarios para se converter nunha «nova Sicilia»: atraso económico, unha centenaria tradición de contrabando e un clima de admiración e tolerancia cara a unha cultura delituosa herdada da época dos «inofensivos» e «benefactores» capos do tabaco. Os clans, poderosos e herméticos, medraron na impunidade afianzada grazas ao desleixo (e mesmo complicidade) da clase política e das forzas de seguridade.A través de testemuños directos de capos, pilotos de planadoras, arrepentidos, xuíces, policías, xornalistas e nais de toxicómanos, Nacho Carretero retrata con detalle unha paisaxe criminal con frecuencia infravalorada. No imaxinario popular, ese costumismo «kitsch» de capos con zocos e reloxos de ouro ensombreceu o potencial destrutivo dun fenómeno que arrasou o tecido social, económico e político de Galicia.«Fariña» inclúe, ademais, un repaso inédito polos clans que seguen operando hoxe en día. Porque en contra da crenza mediática e popular, o narcotráfico segue vivo en Galicia. E non se debe esquecer o que aínda non rematou.
Sinopse de Fariña.
Ademais, algunha persoa asistente ao club vira a serie anos atrás, polo que aproveitamos para falar das adaptacións audiovisuais de libros e para recomendar outras.
A serie estreouse en Antena 3 o 28 de febreiro de 2018, e unha semana antes, o dia 12, o libro foi retirado da venda de forma cautelar por orde dunha xuíza despois de que o exalcalde de O Grove, Alfredo Bea Gondar, denunciara ao autor por suposta vulneración do seu dereito ao honor. O libro colocouse no número un de vendas e a serie conseguiu unha grande audiencia. En xuño dese mesmo ano a xustiza revogou o “secuestro” do libro e, finalmente, en 2021, o caso foi desestimado.
Nacho Carretero (A Coruña, 1981) é xornalista e traballou nas redacións de varios medios, para despois pasar a ser freelance e escribir para JotDown, XL Semanal, Gatopardo ou El Mundo, entre outros. Realizou reportaxes sobre o narcotráfico en Galicia, o xenocidio de Ruanda, o virus Ébola en África, a guerra civil siria, a ola de incendios forestais de 2017 en Galicia ou do seu amado Deportivo da Coruña.
Este é un dos poucos ensaios que lemos desde os clubs de lectura de Monte Alto e Estudos Locais, pero definitivamente deixou moi bo sabor de boca.
Recomendacións do Club Luns Fórum
Xa hai unhas semanas que o Club dos Luns de Fórum, coma o resto de clubes de lectura da rede, remataron os seus encontros semanais para tomar un respiro e volver con máis azos xa entrado setembro. Pero non queriamos marchar de vacacións sen compartir con vós as nosas últimas lecturas porque calquera delas pode ser unha boa escolla para este tempo de lecer que temos por diante.
Comezamos xaneiro cun prato ben forte, unha das obras das que máis se falou no pasado 2020: Hamnet, de Maggie O’Farrell, editado en castelán por Libros del Asteroide e da que xa deron conta nun post extenso os nosos homólogos de Monte Alto. Aínda así non queremos deixar de resaltar sobre todo a orixinalidade do seu plantexamento tomando certos datos históricos relacionados coa vida familiar de William Shakespeare a partir dos que crea unha historia que se move entre o real e o ficticio onde a que toma verdadeiro protagonista é a muller do afamado escritor e dramaturgo. É un libro orixinal, delicado e sensible que se aínda non o fixestes non debedes deixar e ler.
Cambiamos de rexistro para seguir cos contos de Estamos en el borde, de Caroline Lamarche. Nove historias sobre o amor, a vida e a morte. Historias que relacionan a humanos e animais para dicirnos que todo está interconectado na natureza e nós formamos parte dela. Recomendámosvos que lle botedes unha ollada á entrevista que Lamarche concedeu a un xornal nacional onde destacamos frases como, “Estamos nun período do planeta ao bordo de algo que pode resultar moi grave pola perda de certas especies, a destrución da natureza… Aínda que, tamén, estamos ao bordo dun cambio que pode ser moi positivo.
Outras das lecturas escollidas foi La anomalía. Hervé Lle Tellier (París, 1957), gañador do Premio Goncourt 2020, aborda un asunto que desde o mito da caverna de Platón, fixo reflexionar á filosofía e á ciencia. E se nalgún lugar, máis aló do muro das nosas vidas, existen uns dobres de nós mesmos que son máis reais que nós? Quen serían, nese caso, os seres reais e quen as sombras dos orixinais? Como un aviso do que imos ler, no epígrafe inicial da novela de Lle Tellier cítase a Chuang Tse: «E eu, que digo que soñades, tamén estou a soñar».
o 10 de marzo de 2021 un Boeing 787 procedente de París aterra en Nova Iork con douscentos corenta e tres pasaxeiros a bordo, tras un forte tornado de saraiba. Tres meses máis tarde, un avión idéntico, sorprendentemente, o mesmo avión, co mesmo capitán e os mesmos pasaxeiros, será desviado da súa aterraxe no aeroporto Kennedy, e obrigado a tomar terra en segredo na base militar Fort MacGuire, por orde das autoridades do Pentágono. Os douscentos corenta e tres pasaxeiros deste incomprensible avión son a réplica exacta das persoas que aterraron en Nova Iork en marzo. O desconcerto instáurase entre os científicos, os servizos secretos, as forzas armadas, as autoridades relixiosas e altos mandatarios de todo o mundo.
Vai tamén pois a nosa recomendación desta obra que mistura diversos xéneros literarios: o relato de ciencia-ficción, a narración de espionaxe, a historia policiaca, o ensaio científico, a novela sentimental.
Premio Stanislas ao mellor debut do ano, Premio Fémina dos Estudantes e Premio Georges Brassens son os que conta no seu haber a nosa seguinte lectura, Lo que falta de noche de Laurent Petitmangin. E de quen a crítica dixo cousas coma.
«Unha primeira novela abafadora, que che persegue moito despois de acabala cun nó na garganta.» Alexandra Schwartzbrod, Libération
«Unha obra dunha SENSIBILIDADE e finura pouco habituais.» Le Monde
O home que narra esta historia perdeu á súa muller e criou aos seus dous fillos o mellor que puido. Son dous rapaces bos e educados que queren ao seu pai tanto como el a eles, aínda que non o expresen a miúdo. Comparten a afección polo futbol, os recordos sobre a súa nai e o orgullo humilde de clase traballadora. Ata que de súpeto o maior fala cada vez menos, afástase do seu pai e empeza a relacionarse con mozos de extrema dereita.
Coa sensibilidade fráxil e profundamente humana de quen non ten ferramentas para expresar como sente, asistimos ao relato dun amor imperfecto entre un fillo e un pai que non sabe como evitar que o seu mozo énchase de odio. Por que alguén coa vida por estrear pode conter tanta furia? O amor dun pai pode perdoalo todo?
Con esta sinopse a quen non lle entran gañas de lelo?
En Canción dulce de Leila Slimani adentrámonos na vida dun matrimonio con dous fillos pequenos, Mila de case catro anos e o seu segundo fillo, Adam, que aínda é un bebé. O pai, Paul, desenvolve o seu traballo, como produtor musical, sen horarios e con poucas ataduras. Pola contra, a nai, Myriam, asfíxiase no seu papel como nai e ama de casa e necesita volver ao mundo dos adultos e exercer de novo como unha avogada de éxito.
En canto se lle presenta a oportunidade, non o dubida e decide entón volver traballar no despacho de avogados dun compañeiro de carreira. Para iso pensa en coller unha asistenta que se faga cargo dos nenos durante todo o día. Tanto ela como o seu marido non queren que unha africana ou unha marroquí ocúpense dos seus fillos, pois cren que só lles interesa o diñeiro e non o benestar das criaturas. Por iso, cando aparece Louise, cos seus modais impecables, a súa pel blanquísima e o seu sorriso franco, experimenta unha especie de flechazo.
O chamativo da novela é que o final da historia é revelado ao lector xa na primeira páxina: un crime atroz no que as vítimas son dous nenos inocentes.
Namentras estabamos inmersas na lectura de Algúns contos completos recibiamos a triste nova do pasamento do escritor vigués Domingo Villar, quen decía da súa obra “Este libro de contos pretende celebrar a vida e a amizade nun encontro, como nas nosas reunións de amigos, entre os meus pequenos relatos e os marabillosos linogravados de Carlos Baonza”.
E rematamos este ano tan prolífico en lecturas coa xa coñecida por todos Azucre de Bibiana Candia unha novela breve pero intensa que relata a historia de Orestes, o Tísico, o Rañeta e Trasdelrío, o Comido, Tomás o de Coruña na Galicia, 1853. Ese foi inverno máis chuvioso da historia, acabou coas colleitas e unha epidemia de cólera empezou a facer estragos entre a poboación. Por iso os protagonistas xunto ae moitos outros rapaces que suspiraban por un futuro mellor para eles e as súas familias deciden abandonar os seus fogares e partir rumbo a Cuba para gañarse a vida nas plantacións de cana de azucre. O final non o imos desvelar por se aínda tedes pendente a lectura.
Agardamos que pasedes un bo verán tamén cheo de lecturas e agardámosvos para o novo curso dos clubs de lectura en setembro.
Día das Letras Galegas en Primaletras
Á celebración do Día das Letras Galegas correspóndelle a recta final de Primaletras, e imos con todas este mes de maio! Actividades variadas para todas as idades, para achegarte ás biblios ou desfrutar desde casa, para xogar, para aprender, para gozar e danzar.
Para saber máis polo miúdo de que falamos, só tes que seguir lendo! Toma nota!
—EXPOSICIÓN DIXITAL “FLORENCIO DELGADO GURRIARÁN: CONEXIÓN ATLÁNTICA”
CANDO E ONDE: Desde o 1 de maio na web das bibliotecas municipais da Coruña.
Este ano, o homenaxeado é Florencio Delgado Gurriarán, verba galega*, poeta, activista cultural, editor de palabras, exiliado en terras mexicanas desde o seu Córgomo natal, corgomófilo infindo**.
O recoñecemento a Florencio Delgado Gurriarán “non se limita a un autor literario ou a unha figura do galeguismo, nin sequera ao exilio mexicano, senón a todos aqueles que, mentres comezaban unha nova vida lonxe da súa terra, se dedicaron a (re)construír a identidade de Galicia como cultura, como pobo e como país” (fragmento da exposición dixital “Conexión Atlántica”).
Ao longo do mes, poderás visitar de forma virtual a exposición dixital “Florencio Delgado Gurriarán: Conexión Atlántica”. Se vas ás bibliotecas, verás un panel co código de acceso, pero desde xa podes acceder picando na ligazón que achegamos:
FLORENCIO DELGADO GURRIARÁN: CONEXIÓN ATLÁNTICA
*Verba galega era parte do título dunha das revistas que editou, e ben podía definilo a el mesmo.
**O pseudónimo Korgomófilo foi empregado por Florencio D. G., e neste binomio quixemos unilo á súa obra Galicia infinda.
—ESCAPE ROOM “O LADRÓN DOS LIBROS DE FLORENCIO”
CANDO E ONDE
- Martes 11 maio, 18:30 h. / Sagrada Familia / 8 a 12 anos.
- Mércores 18 maio, 19 h. / Durán Loriga / 9 a 16 anos.
- Xoves 19 maio, 17 h. / Castrillón / 8 a 12 anos.
- Xoves 19 maio, 19 h. / Ágora / 14 a 16 anos.
Para rapazas e rapaces a partir dos 8 anos e ata os 16 (comproba as idades, porque dependen de cada biblioteca), quixemos que coñecer máis a Florencio fose tamén unha aventura.
“O ladrón dos libros de Florencio” é un Escape Room que, da man de Clue Hunter, presenta un reto, e só unha hora, que obrigará a pór a proba a agudeza mental e os coñecementos sobre o autor de Córgomo para acadalo. Poderemos descubrir, entre a lista de terribles sospeitosos, quen robou os libros de Florencio?
—CONVERSA CON MARÍA REI VILAS ARREDOR DE “FLORES DE FERRO”
CANDO E ONDE: 10 maio, 18:30 h. / Biblioteca Rosales
Tras a lectura de “Flores de ferro” de María Rei Vilas, novela gañadora do Premio García Barros 2020, os clubs de lectura “Café con libros” terán unha conversa coa escritora arredor do libro, das múltiples historias que contén e do seu proceso creativo, nun encontro aberto a calquera persoa interesada no tema.
María Rei Vilas (A Laracha, 1964) é profesora de Bioloxía e Xeoloxía no Instituto Agra de Leborís, da súa localidade natal. Autora de libros de texto e guías didácticas relacionadas co ensino da bioloxía e a xeoloxía, “Flores de ferro” é a súa primeira novela.
—CONFERENCIA “FLORENCIO DELGADO GURRIARÁN NO EXILIO GALEGO EN MÉXICO”, POR RAMÓN VILLARES
CANDO E ONDE: 11 maio, 19 h. / Biblioteca de Estudos Locais
O historiador Ramón Villares estará connosco para impartir a conferencia “Florencio Delgado Gurriarán no exilio galego en México”, na que profundará na figura do autor homenaxeado este ano nas Letras Galegas e no exilio propiciado pola represión franquista.
Tras a conferencia, desfrutaremos dunha regueifa na que rivalizarán en enxeño Xurxo Souto e Manuel Maseda a partir do poema de Gurriarán Galicia infinda.
Ramón Villares Paz (Cazás-Xermade, 1951) é Catedrático de Historia Contemporánea da Universidade de Santiago de Compostela desde 1987 e Membro Numerario da Real Academia Galega. Pertence aos patronatos do Museo do Pobo Galego, da Fundación Luis Seoane, da Fundación Otero Pedrayo e da Fundación Juana de Vega. Foi Presidente do Consello da Cultura Galega, desde 2006 a 2019. Entre as súas publicacións destacan Identidade e afectos patrios (Galaxia, 2017), Premio Mondoñedo 10 ao Mellor Ensaio da Década, ou Exilio republicano y pluralismo nacional: España, 1936-1982 (Marcial Pons, 2021).
—CONCERTO AGORASÓN PRIMAVERA CON LUAR NA LUBRE
CANDO E ONDE: 21 maio, 21 h. / Auditorio do Centro Ágora
Organizado polo Servizo de Normalización Lingüística do Concello da Coruña, o Concerto AgoraSón Primavera con Luar na Lubre poñerá o ramo perfecto, coa fabulosa música do grupo coruñés, a un marabilloso Primaletras que achegou á cidade o mellor da literatura local e galega na actualidade.
Os convites para asistir repartiranse nas bibliotecas a partir do luns 16 de maio. Entregaranse un máximo de dous convites por carné de socia/o das Bibliotecas Municipais da Coruña (até esgotárense) ao coller libros ou outro material en galego para os levar en préstamo.
Faranse dúas quendas de reparto: en horario de mañá e horario de tarde.
- Horario de mañá: a partir das 9.00 h, salvo na Biblioteca de Durán Loriga, que será a partir das 12.00 horas.
- Horario de tarde: a partir das 16.00 h, agás no Punto de Servizo de Mesoiro, que será a partir das 17.30 horas.
Mentres escribimos estas liñas na recta final de Primaletras xa comezamos a atesourar os momentos vividos! Ademais, para revivilos, sempre podemos repasar a guía de lectura do festival, a un só clic de distancia.
Felices Letras Galegas en Primaletras!
Día do Libro en Primaletras
Abril é o mes do libro por excelencia. Comeza o día 2, coa celebración do Día do Libro Infantil e Xuvenil, e remata o 23, coa festa do Libro. Pero, como é sabido, este ano na Coruña celebramos unha primavera enteira dos libros e das letras, de marzo a maio: Primaletras!
Con todo, cada celebración concreta ten o seu espazo na programación xeral e velaquí que o Día do Libro reclama o seu lugar nesta estación literaria.
Comezamos animando as rúas e bibliotecas o venres 22 e o sábado 23 de abril co Batallón Literario, e seguiremos coa presentación do libro “Azucre”, de Bibiana Candia, o 26 de abril na Biblioteca Rosales. O ramo ao Día do Libro será o encontro con Xesús Fraga, Premio Nacional de Narrativa, o 4 de maio no auditorio do Centro Ágora.
Pero lembra que Primaletras non remata aquí! Aínda queda moita primavera…
E de que vai cada un deses eventos programados para o Día do Libro?
Cando e onde: 22-23 abril / Todas as bibliotecas
O Batallón Literario da man de Nelson Quinteiro Producciones percorrerá os barrios e as rúas da cidade co seu espectáculo para celebrar o Día do Libro.
Trátase dun espectáculo a modo de pasarrúas itinerante con música en directo que une unha posta en escena moi coidada cunha interpretación que reivindica a exaltación poética, a partir de textos coidadosamente escollidos presentes na literatura galega e na tradición oral de Galicia.
Seis actores e actrices caracterizados de escritor@s acompañados por un acordeonista percorrerán as rúas e prazas a golpe de versos, facendo improvisacións, agasallando poemas, recitando, escribindo versos no chan, bailando e interactuando cos e coas viandantes.
Atopa a música de Nelson Quinteiro nas bibliotecas.
Cando e onde: 26 abril, 18:30 h. / Biblioteca Rosales
Encontro coa xornalista e escritora coruñesa Bibiana Candia, quen recibiu varios premios polo seu labor xornalístico, arredor da súa obra “Azucre”.
Azucre é o relato novelado da auténtica historia de mil setecentos mozos que viaxaron a Cuba para traballar e terminaron vendidos como escravos por obra de Urbano Feijóo de Sotomayor, un galego afincado na illa que, aproveitando a situación de necesidade dos seus compatriotas, promoveu unha campaña de colonización branca e substitución da man de obra levada desde África.
Atopa o libro “Azucre” nas bibliotecas.
Cando e onde: 04 maio, 18:30 h. / Auditorio do Ágora
Encontro con Xesús Fraga, Premio Nacional de Narrativa 2021 por “Virtudes (e misterios”), cos clubs de lectura das bibliotecas municipais e todas as persoas interesadas. Modera o acto Lorena Gómez e acompañan ao autor Antía Yáñez e Luisa Lis.
En 1955, un pobre zapateiro emigra a Venezuela coa ilusión de regresar transformado nun rico indiano. Pero, tras varios anos sen novas del, a súa muller decide emigrar tamén, pero en dirección oposta: a Inglaterra. Xesús Fraga, neto dese malogrado matrimonio de emigrantes, reconstrúe as súas vidas e a convivencia coa soidade, o desarraigo e a inquedanza das preguntas sen resposta.
Atopa o libro “Virtudes (e misterios)” nas bibliotecas.
Bota un ollo á guía de lectura do Festival Primaletras se quedas con ganas de que che recomendemos máis libros!
Visita de Berta Dávila: un carrusel de emocións e aprendizaxe.
O pasado mes tivemos a inmensa honra de contar coa visita de Berta Dávila nos clubs de lectura das bibliotecas de Monte Alto e Estudos Locais.
A lectura de Carrusel foi a excusa perfecta para convidar á autora, da que xa leramos O derradeiro libro de Emma Olsen o ano pasado. Ambas novelas gustaron moito aos e ás asistentes aos dous clubs, e deron para debates fondos e reflexións atinadas sobre temas do común nos que moitas veces, por telos sempre ao noso carón, nin nos detemos a pensar.
PREMIO GARCÍA BARROS 2019 // PREMIO DA CRÍTICA ESPAÑOLA 2019
Unha escritora que atravesa unha crise creativa decide elaborar un relato do seu percurso vital coa intención de encontrarlle sentido a un pasado difícil, marcado pola doenza mental que padece. Enfrontar as propias pantasmas nun libro lévaa a mergullarse no pouso íntimo das vivencias que o tempo deixou atrás e nas afinidades ignotas e inusitadas que elaboran as lembranzas da súa historia familiar e persoal. Só así será quen de afondar na súa condición de enferma, na súa relación co imprevisible tío Carlos, que sofre a mesma doenza, e tamén na súa experiencia coa maternidade e coa perda de seres queridos. É posible que iso a axude a dar significado ao pasado e a entender o futuro, mais ningún futuro está escrito e, moito menos, o de quen escribe para intentar salvarse.
Sinopse de Carrusel.
Con ela puidemos debullar temas da súa obra tan diversos como a saúde mental, a maternidade, a perda dun ser querido ou a soidade. Tamén quixemos saber máis do seu proceso de escrita, de como se organiza para levar a cabo unha novela e mesmo houbo cabida para algunha que outra rexouba sobre os premios literarios. E é que Berta Dávila vén de gañar o Premio Xerais 2021 con Os seres queridos e o Premio Jules Verne 2021 con Un elefante na sala de estar, publicados ambos este mesmo mes. Que unha autora ou autor gañe dous dos tres premios máis prestixiosos que outorga a editorial Xerais só acontecera unha vez en toda a súa historia: na convocatoria de 2009, cando Rosa Aneiros venceu con Sol de inverno (xente adulta) e Ás de bolboreta (xuvenil).
Sen ningunha dúbida, foi unha tarde que todas e todos nós levaremos no recordo. Grazas, Berta!
Blogs Clubs Lectura das Bibliotecas Municipais da Coruña 