O escritor chileno Nicanor Parra, conocido como o creador da “antipoesía, gañou o Premio Cervantes 2011, considerado o máis importantes galardón das letras hispánica por “unha traxectoria moi ampla, toda unha vida dedicada á poesía”, según sinalu  Margarita Salas (presidente do xurado)

Parra naceu en San Fabián (Chile) o 5 de setembro de 1914. Naceu no seno dunha modesta familia. Creceu nun ambiente artístico.  A súa carreira literaria comenzou na época universitaria. Financiouse os seus estudos desempeñándose como inspector dun internado. Nese colexio comenzou a publicar xunto con Millas e Pedraza a Revista Nueva en 1935, donde apareceu o seu primeiro anticonto, Gato en el camino.

O seu primeiro libro foi publicado en 1937 co título Cancionero sin nombre. Pero co paso dos anos adoptou unha liña denominada por el mesmo como ANTIPOESÍA, que supuxo a introducción do linguaxe cotiaano na poesía tradicional. A principal mostra desta tendencia queda plasmada en Poemas y antipoemas, 1954.

Poeta, contista e ensayista, a súa obra foi traducida a numerosos idiomas. É membro da Academia Chilena da Língua.

Entre os candidatos figuraban asimesmo o colombiano Fernando Vallejo, o uruguayo Eduardo Galeano, o nicaragüense Ernesto Cardenal, a cubana Fina García Marruz e 0 arxentino Ricado Piglia.

Ten una ampla traxectoria, aquí unha mostra das súas obras:
Cancionero sin nombre, 1937.
Poemas y antipoemas, 1954.
La cueca larga, 1958.
Antipoemas, 1960.
Versos de salón, 1962.
Manifiesto, 1963.
Canciones rusas, 1967.
Obra gruesa, 1969.
Los profesores, 1971.
Artefactos,1972.
Sermones y prédicas del Cristo de Elqui, 1977.
Nuevos sermones y prédicas del Cristo de Elqui, 1979.
El anti-Lázaro, 1981.
Poema y antipoema de Eduardo Frei, 1982.

Cachureos, ecopoemas, guatapiques, últimas prédicas, 1983.
Chistes para desorientar a la poesía, 1983.
Coplas de Navidad, 1983.
Poesía política, 1983.
Hojas de Parra, 1985.
Poemas para combatir la calvicie, 1993.
Nicanor Parra tiene la palabra, prólogo y compilación de Jaime Quezada, Alfaguara, 1997

Páginas en blanco, 2001.
Lear Rey & Mendigo, 2004.
Obras completas I & algo +, 2006.
Discursos de Sobremesa, 2006
Obras completas II & algo +, 2011